რა უნდა გავითვალისწინოთ მცენარის მორწყვისას? რა თქმა უნდა მცენარის ზრდისთვის წყალს სასიცოცხლოდ დიდი მნიშვნელობა აქვს, მაგრამ როცა საქმე მარიხუანას შეეხება, თქვენი მცენარისთვის ყველანაირი წყალი ერთნაირად სასარგებლო არაა. მაღალხარისხიანი მოსავლის მისაღებად მცენარემ ნიადაგიდან იდეალურად უნდა შეიწოვოს საკვები, რაზეც წყალი დიდ გავლენას ახდენს. ბოლოსდაბოლოს მცენარე სწორედ წყალთან ერთად შთანთქავს სასუქებს.
წყალი ერთმანეთისგან სხვადასხვა კრიტერიუმებით განსხვავდება, საიდანაც ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი მჟავიანობაა (PH). მჟავიანობის ნიშნული განსაზღვრავს მჟავეა წყალი თუ ტუტე. მჟავიანობის შკალაზე 7-ის ნიშნული ნეიტრალურად ითვლება – 7-ზე ნაკლები მაჩვენებლით წყალი
მჟავეა, მეტით – ტუტე.
მარიხუანასთვის საუკეთესო მჟავიანობა 6სა და 7ს შორის მერყეობს. მცენარის არასწორი მჟავიანობის წყლით მორწყვა ზოგიერთი სასიცოცხლო საკვების ათვისებას აფერხებს. მაგალითად რკინა ტუტეში რთულად იხსნება, რაც ნიშნავს, რომ მცენარემ შეიძლება მისთვის ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი მინერალი მაღალი მჟავიანობის გამო ვერ აითვისოს.
მეორეს მხრივ დაბალი მჟავიანობის პირობებში მცენარეს მაგნიუმის ათვისება გაუჭირდება. ასე რომ ყოველთვის აკონტროლეთ იმ წყლის მჟავიანობა, რომლითაც თქვენს მცენარეს რწყავთ. მჟავიანობის საზომის და საჭიროების შემთხვევაში ასაწევის (დასაწევის) შეძენა ნებისმიერ გროუშოპში შეგიძლიათ, რითაც თქვენი შრომის, ხარჯების და იმედის მჟავე წყალში გადაყრას თავიდან აირიდებთ.
სიხისტე კიდევ ერთი ფაქტორია, რომელიც წყალთან მიმართებაში უნდა გავითვალისწინოთ. წყლის სიხისტეს მასში გახსნილი კალციუმის და მაგნიუმის მარილების დონე განსაზღვრავს. წყალი, რომლის ერთ ლიტრში მარილების წილი 200 მილიგრამს აღემატება, ხისტად ითვლება. კანაფის მოსარწყავად ხისტი წყალი არაა რეკომენდირებული. საჭიროა წყალი, რომელშიც კალციუმის და მაგნიუმის წილი 100დან 150 მლ-მდე მერყეობს. მცენარეში ხისტი წყლის შეტანა კეტავს მის ფესვებს, რაც ხელს უშლის მინერალებისა და წყლის შეწოვას.
კანაფის კულტივაციისთვის ონკანის წყლის გამოყენების შემთხვევაში უმეტესწილად პატარა შესწორებები მაინც საჭიროა. ონკანის წყლის მჟავიანობა ძირითადად 8-9მდეა, თუმცა ეს მაჩვენებელი ადგილმდებარეობის შესაბამისად იცვლება. ზოგიერთ შემთხვევაში მჟავიანობის აწევა “PH Down” ის საშუალებითაა აუცილებელი, რომელიც ძირითადად ფოსფორის მჟავას ან გოგირდს შეიცავს. აპარატის გარდა მჟავიანობის გაზომვა ლაკმუსის ქაღალდითაცაა შესაძლებელი.
ადგილმდებარეობის მიხედვით, მიკრობების მოსაკლავად, ონკანის წყალი ასევე შეიძლება მეტად ან ნაკლებად იყოს დაქლორილი. მცენარისთვის ქლორიც საზიანოა, მაგრამ მორწყვამდე წყლის 24 საათის მანძილზე გაჩერებით ამ პრობლემის მოგვარება მარტივად შეიძლება.
წვიმის წყალის გამოყენება თავის მხრივ შეიძლება ჭკვიანურ გამოსავლად ჩაითვალოს. წვიმის წყალი შედარებით რბილია და არ ჭირდება სიხისტის რეგულირება. ერთადერთი პრობლემა შიძლება მაღალი მჟავიანობა იყოს, რომლის დაწევაც მარტივად- ლაიმის, ხის ნაცრის ან “Ph Up” ის საშუალებით შეძლებთ.
ასევე კარია გამოხდილი ან მაღაზიის პლასტმასის ბოთლებში შეფუთული წყლის გამოყენებაც. ასეთ წყალს მჟავიანობის და სიხისტის რეგულირება არ ჭირდება, მაგრამ ზოგიერთ შემთხვევაში შეიძლება უკეთესი იყოს ცოტა კალციუმის დამატება, სიხისტის ასაწევად.
რა თქმა უნდა ამ საკითხში ჩვენთვის საუკეთესო არჩევანს ფასი და პრაქტიკულობა განსაზღვრავს. ასე, რომ ძვირადღირებული reverse osmosis და სხვა დახვეწილი სარწყავი სისტემები ჩვენნაირი გროვერებისთვის ნაკლებად მისაღებია, მაგრამ შეიძლება ითქვას 4, რომ ეს ინვესტირება საკმაოდ კარგ შედეგს მოგვცემდა და საქმესაც გაგვიმარტივებდა.
